-
1 wykrzyw|ić
pf — wykrzyw|iać impf Ⅰ vt 1. (skrzywić) to twist [obcasy, gwóźdź]- wykrzywił usta w nieszczerym uśmiechu he twisted his lips into an insincere smile- gniew/ból wykrzywił mu twarz anger/pain twisted his face2. książk., przen. (zniekształcić) to distort [sens, obraz] Ⅱ wykrzywić się — wykrzywiać się 1. (wygiąć się) [słup] to bend; [dłonie, palce] to gnarl; [drewniana półka] to warp; [obcasy] to be twisted 2. (zrobić grymas) [twarz] to be twisted a. contortedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykrzyw|ić
-
2 wykrzywiać
wykrzywiać [vɨkʃɨvjaʨ̑], wykrzywić [vɨkʃɨviʨ̑]I. vtverziehen, verzerrengniew wykrzywił mu twarz der Ärger verzerrte ihm das GesichtII. vr( wygiąć się) but: sich +akk schief laufen, gwoździe: sich +akk verbiegen, sich +akk krümmen( zrobić grymas) twarz, usta: sich +akk verziehen, człowiek: sich +akk krümmen
См. также в других словарях:
wykrzywić — dk VIa, wykrzywićwię, wykrzywićwisz, wykrzywićkrzyw, wykrzywićwił, wykrzywićwiony wykrzywiać ndk I, wykrzywićam, wykrzywićasz, wykrzywićają, wykrzywićaj, wykrzywićał, wykrzywićany «uczynić, zrobić coś krzywym; skrzywić, wygiąć, wypaczyć,… … Słownik języka polskiego
skrzywić — dk VIa, skrzywićwię, skrzywićwisz, skrzyw, skrzywićwił, skrzywićwiony rzad. skrzywiać ndk I, skrzywićam, skrzywićasz, skrzywićają, skrzywićaj, skrzywićał, skrzywićany «sprawić, że coś się staje krzywe, zgiąć coś, odchylić od linii prostej»… … Słownik języka polskiego
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
